In situaties waar data onzeker is, kan gebruik worden gemaakt van specifieke clausules. Denk aan ESG-gerelateerde garanties, verplichtingen tot rapportage of voorwaarden die gekoppeld zijn aan prestatie-indicatoren.

Want een overname draait allang niet meer alleen om winstgevendheid of omzet, maar vooral om toekomstbestendigheid van jouw bedrijf. Kopers accepteren geen blinde vlekken meer. Andersom werkt het ook. Bedrijven die aantoonbaar bezig zijn met toekomstbestendigheid, die hun risico’s in kaart hebben en daar actie op nemen, krijgen sneller vertrouwen. In een wereld waarin kopers scherper letten op maatschappelijke verantwoordelijkheid, kun je je niet veroorloven dat hoofdstuk blanco te laten.

Data is de ruggengraat van ESG. Of het nu gaat om CO₂-uitstoot, diversiteit op de werkvloer of ketenverantwoordelijkheid, zonder betrouwbare data kun je niet meten, niet rapporteren en al helemaal niet verbeteren. Daar komt nog iets bij: bedrijven gebruiken verschillende rapportagekaders, van GRI tot CSRD en ISSB. Het gevolg? Iedereen rapporteert, maar niemand weet zeker wat het betekent. Bedrijven zijn appels met peren aan het vergelijken, als het gaat om data. Cijfers uit jaarverslagen zijn moeilijk te onderzoeken, zelfs binnen dezelfde sector. Stakeholders hebben daardoor geen helder beeld van wie waar staat, en op basis waarvan.

Hoewel ESG inmiddels op vrijwel elke strategische agenda staat, worstelen veel dealmakers met de praktische vertaling ervan in hun M&A-praktijk. De obstakels zijn begrijpelijk. De vraag wat nu werkelijk materieel is binnen een deal varieert sterk per sector, per doelbedrijf en zelfs per transactieperiode.

Voeg daar de wildgroei aan ESG-standaarden en de vaak inconsistente of ontoegankelijke data aan toe, en het is duidelijk waarom veel teams ervoor kiezen ESG aan de zijlijn te houden — of slechts oppervlakkig mee te nemen.

Wij geloven dat duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen niet iets mag zijn dat is voorbehouden aan grote bedrijven met ruime budgetten. De eisen die nu worden gesteld, raken alle bedrijven. Als we willen dat dit leidt tot échte verandering, moeten we het toegankelijk maken voor iedereen.

Bedrijven die serieus aan de slag willen met ESG, kunnen tegenwoordig kiezen uit een groeiend aanbod van tools. En dat is goed nieuws, het laat zien dat de markt beweegt, innoveert, en zich voorbereidt op een nieuwe standaard van transparantie.

Toch horen we ook een ander geluid uit het werkveld: “We zijn inmiddels meer tijd kwijt aan het zoeken, testen en combineren van tools dan aan het doen van ons daadwerkelijke werk.” En dat raakt precies de kern van het probleem.

Katja’s artikel licht een krachtige praktijkcase uit van een internationaal kledingbedrijf dat kinderarbeid succesvol aanpakte in haar keten in India en Bangladesh. Door middel van lokale stakeholderdialoog, monitoring, educatie, en maatwerkmaatregelen voor gezinnen, wist het bedrijf kinderarbeid met tweederde terug te dringen.

‘ESG hoort richting te geven, er horen gesprekken plaats te vinden, alleen is er nu geen ruimte voor deze gesprekken.’

In Europa hebben duizenden bedrijven zich voorbereid op de CSRD. Schattingen laten zien dat middelgrote bedrijven gemiddeld tussen de €50.000,- en €200.000,- hebben geïnvesteerd in het eerste jaar alleen al. Als slechts 10% daarvan ‘verloren’ gaat door veranderende regels, dan spreken we over tientallen miljoenen aan sunk costs.

ESG Technologie maakt het (vrijwillig) aan de slag gaan met ESG een stuk laagdrempelig en eenvoudiger. Echter rust bij men nog wel de vraag; ‘’Wat mag dit allemaal wel niet kosten?’’ En dit uiteraard ook in lijn met de recente Omnibus vorderingen, heeft ESG dan nog wel zin?